Thuis zijn

Mijn liefde voor het eiland is ontstaan, toen ik voor theaterwerkzaamheden drie maanden op het mooie Texel mocht vertoeven.

Ik huurde een fiets en reed voor en na het werk naar de dorpjes, het bos, de duinen, de dijk, het strand en merkte dat ik me waanzinnig goed en rustig voelde. Met mezelf zijn op Texel maakte me echt gelukkig. Ik werd me sterk bewust dat ik er thuis hoorde.

Toen de werkperiode afgerond was, werd ik op de boot een beetje misselijk en niet dankzij zeeziekte, maar puur omdat ik merkte dat terug gaan naar de overkant niet was wat ik wilde.

Aangezien ik uit een nest kom waar ‘willen is kunnen’ en ‘volg je hart met een beetje verstand’ regelmatig werd genoemd, ben ik op Texel gaan solliciteren en een huisje gaan zoeken. Dit is me in een weekend gelukt. 

Samen met m’n bejaarde kat verhuisde ik naar een klein appartement in ’t centrum van Den Burg, met het doel (een droom) ooit in Oosterend te gaan wonen. Oosterend; het oude dorp met het CharlesDickens gehalte, leuke kroegjes, aardige mensen, gezelligheid, rust, fijne sfeer, karakteristiek, en omringd door de prachtige natuur. 

Willen is kunnen.

Want na drie jaar in Den Burg gewoond te hebben, ben ik vanaf oktober 2015 de ‘happy blondine’ die in het mooiste dorp op Texel woont.

Een idyllische straat te Oosterend. 

Mijn ouders, broer met vriendin en vrienden komen maar al te graag naar me toe, om er meteen een soort mini vakantie van te maken.

Ze zijn allemaal trots op me en vinden het sterk dat ik deze stap heb gemaakt. Voor mij is het niet meer dan luisteren naar mijn zijn.

Thuis zijn.

Manon 

Omdat ik mijn vak als theaterdocent op het eiland wel kan uitvoeren, maar er niet volledig van kan leven, ben ik ook werkzaam als Begeleider bij ‘Het Maartenhuis', schrijf ik en geef ik (af en toe) trainingen aan de overkant. Neem een kijkje op m’n site voor info. www.manon-veenendaal.nl