vrijdag 29 juni 2018

Gekuch

Revalideren gaat me goed af.
Ik ken mijn grens en volg mijn gezonde gevoel.
Vanochtend naar de Waddenzee gefietst met een thermoskan koffie, een tijdschrift en ontbijt.
Terwijl ik op een trap zit, kijk ik naar de zee, de lucht en de dijk. Ik hoor kuchende schapen. Weet niet of het hoort dat de schapen klinken als oude dronken mannentjes, toch merk ik het liever te horen dan de Duitse toeristen. Ik heb het naar mijn zin. De zon straalt, de wind zorgt voor frisheid en de kleuren lijken helderder dan ooit.
Wat is de natuur mooi. Moet ervan huilen. Emotionele doos die ik ben.
Ik neem te vlug een grote slok koffie en verslik me zowat. Nu kuch ik met de schapen mee.
Wat een lawaai hier op de dijk.
Met een glimlach begroet ik de hard pratende Duitsers, die zojuist het trappetje op zijn gelopen.
Wat kan binnenpret lekker zijn.